NagellakHerinnering: Mijn allereerste nagellak

Hoe is het eigenlijk allemaal begonnen? Vandaag laat ik je mijn allereerste nagellak zien en ik vertel je uitgebreid hoe mijn nagellakverzameling jaren geleden begon.

In een van mijn lades met nagelspullen staat een groen kistje. Daar zitten alle lakken in die ik niet meer gebruik, maar ook niet weg wil doen. De reden daarvoor is bij het merendeel dat er herinneringen aan vastzitten. Voor deze rubriek zal er dus nog vaak een lak uit dit kistje tevoorschijn komen!

Ook mijn allereerste nagellak huist in dit kistje. Het is een witte, parelmoerachtige lak van de Hema. Deze heeft geen naam, alleen een nummer: '09'. Er staat wel nog een andere mededeling op het flesje: 'Brilliant with diamond powder'. Al heb ik er grote twijfels bij of er écht diamantpoeder in zit, haha.

Ik denk dat ik 'm in 2008 of 2009 aangeschaft moet hebben. Ik was aan het shoppen met een vriendin, toen we ook even de Hema in gingen. Zij had al wat nagellak en wilde kijken op de cosmetica-afdeling. Zodra we samen voor de lakken stonden, begon ze me enthousiast te maken. Bovendien was er op dat moment een aanbieding; dat moet 1+1 gratis of tweede halve prijs geweest zijn. 

Na een tijdje ging ik overstag en wilde ik het wel proberen. De mooie, glinsterende kleuren vond ik fascinerend, al voorzag ik problemen met het combineren van nagellakkleuren met kleding. Daarom koos ik voor deze witte, want - zo dacht ik - dat paste overal bij. Diezelfde vriendin gaf de tip om ook een blanke nagellak (topcoat) mee te nemen, want dan zou het langer blijven zitten. Dat leek mij eigenlijk onzin, maar toch nam ik er eentje mee vanwege de aanbieding.

Vrij snel daarna sloeg ik aan het lakken. Ik vond het zo mooi staan! Vanaf dat moment keek ik zelf steeds vaker op de nagellakafdelingen van verschillende winkels. Zo af en toe schafte ik een nieuwe aan, gekleurde en met glitters. Op die manier breidde de bescheiden collectie zich steeds een beetje uit, tot het ineens een grote verzameling was. Ik kon de mooie kleuren en effecten niet meer weerstaan!

Speciaal voor dit artikel heb ik de Hema-lak weer eens opgedaan. Het goede nieuws was dat deze lak, na zeven tot acht jaar, nog steeds goed vloeibaar was! Er viel dus nog mee te lakken. Hieronder zie je het eerste laagje. 

Maar deze foto zegt al meer dan genoeg, toch? De Hema-lak dekt voor geen meter. Mocht je je trouwens afvragen wat dat gelige op m'n nagels is: helaas heb ik last van staining, veroorzaakt door de legernagels van vorige week.

Uiteindelijk heb ik vier laagjes gelakt voor een acceptabel resultaat. Hoewel je, als je goed kijkt, nog steeds m'n tips ziet doorschijnen.

Al tijdens het maken van de foto's ondervond ik de gevolgen van een ander groot probleem: deze lak droogt niet. Na een uur kan je het nog steeds zo van je nagels afvegen; je hoeft er niet eens druk op te zetten.

De kwaliteit is dus eigenlijk superslecht. Dat is altijd al zo geweest bij dit lakje, maar jaren geleden dacht ik dat dit normaal was. Gelukkig ben ik allerlei merken gaan uitproberen en kwam ik er al vrij snel achter dat het aan de Hema-lakken lag. Ik heb er denk ik een stuk of vijf gehad, maar was er nooit tevreden over. Sindsdien heb ik dan ook geen Hema-nagellak meer gekocht. Ik vond het wel heel nostalgisch om deze lak weer eens te dragen, ook al was het maar voor een uur!